رفتارهای اشتباه والدین که مانع موفقیت کودک می شود.
موفقیت به معنای توانایی رسیدن به آینده ای روشن با استفاده از مهارت های فردی و اجتماعی می باشد. پرورش فرزندی مستقل و موفق آرزوی هر پدر و مادری است و آن ها تمام تلاش خود را برای تربیت فرزندی باهوش، مستقل و موفق می کنند.
اما گاهی رفتاری ناخواسته و از روی ناآگاهی باعث می شود که رشد و موفقیت کودک به مسیری اشتباه و نادرست هدایت شود. در حقیقت این گونه رفتارها باعث از بین رفتن پتانسیل کودک برای پیشرفت و موفقیت در آینده خواهد شد، آن هم درست زمانی که آغاز دوره ی ماجراجویی کودک برای پیدا کردن مسیر درست است.
در حقیقت اگر والدین مسیر رشد و موفقیت کودک خود را تغییر ندهند، می تواند فرزندی نابغه و موفق تربیت کنند. بارها شاهد موفقیت افرادی بوده ایم که خانواده ای با سطح متوسط یا حتی بسیار پایین داشته اند که هیچ گونه تخصصی خاصی نیز نداشته اند، مانند ورزشکاران، برخی مخترعان مشهور، بازیگران موفق و غیره.
در حالی که عکس این اتفاق برای فرزندان خانواده هایی می افتد که والدینشان از سطح تحصیلی و تخصصی بالایی هم برخودار هستند؛ در اینجا می توان نقش رفتار والدین در تربیت و هدایت فرزندشان را به خوبی احساس کرد.
در این بخش به بررسی رفتارهای اشتباه والدین با کودکان که مانع رشد استعداد درونی آن ها می شود، خواهیم پرداخت.
والدینی که فرزند خود را از تجربه کردن رویدادهای جدید و نو منع می کنند، در واقع باعث می شوند که استعدادهای پنهان فرزندشان هرگز بروز نکند و شکوفا نگردد. زمانی که فرزندی می خواهد اتفاق جدید و البته معقولی را تجربه کند.
والدین باید به آن ها حس جسارت و انگیزه تلاش کردن بدهند تا او بتواند آن کار را انجام دهد، اما برخی والدین به دلیل باورهای اشتباه و یا نگرانی های بی مورد مانع از تجربه ی چنین اتفاقاتی می شوند.
درست است که نوازش و استفاده از کلمات محبت آمیز لازمه ی ایجاد احساس امنیت و آرامش در کودک است و برای سلامت روانی فرزند یکی از ضروریات است، اما زیاده روی در آن هم باعث می شود فرزند لوس بار بیاید، چنین کودکی نمی تواند از پس کارهای سخت و طاقت فرسا بر بیاد زیرا که کشیدن ناز و بیش از حد نرمی نشان دادن والدینشان منجر به کاهش حس قدرت در آن ها شده است.
مطمئنا تعریف و تمجید از کودک اثرات مثبتی روی او می گذارد، اما این فقط زمانی اتفاق می افتد که این تعریف و تمجید در جایی مناسب و به اندازه کافی باشد. زمانی که برای هر کار کوچک و هنرنمایی کمی از فرزند خود بیش از حد تعریف می کنید و شروع به ستایشش می کنید، او هرگز به سمت اهداف بزرگ تر حرکت نخواهد کرد.
زیرا این باور در او شکل می گیرد که همین میزان تلاش کافی است و یا این که فکر می کند که توانایی او همین قدر محدود است و او توان و تلاشی برای گسترش توانایی هایش ندارد؛ برای مثال تشویق و تمجید از کودکی 8 ساله ای که خودش لباسش را می پوشد اصلا رفتار مناسبی نیست.
نتیجه تحقیقات و مطالعات محققان نشان می دهد که افرادی که روابط اجتماعی ضعیف و همراه با اضطراب دارند، معمولا والدین آن ها در دوران کودکی، با هر رفتار و بحث فرزندشان با دوستانش، آن ها را از ادامه دادن به آن رابطه دوستی دلسرد کرده اند و ادامه دادن به آن رابطه را منع کرده اند.
این کودکان به دلیل این گونه برخوردهای والدین، نمی تواند برای بازسازی و حفظ رابطه کاری کنند، در نتیجه مانع بزرگی بر سر راه موفقیت آن ها در روابط اجتماعی وجود خواهد داشت.
طبق مطالعات محققان در دانشگاه لندن، والدین سخت گیر، کنترل گر و مستبد باعث ایجاد آسیب های بسیار شدیدی در زندگی آینده فرزندشان خواهند شد. هم چنین سخت گیری های بیش از حد و در موارد غیرضروری باعث آسیب و ناتوانی های رفتاری و عاطفی در نوجوانان می گردد.
روابط سالم بین پدر و مادر با فرزندان تضمین کننده ی تعادل روانی کودک خواهد بود. والدین باید هرگونه احساسات فرزندشان را با آغوش باز پذیرا باشند و بدون قضاوت و سرزنش کردن با فرزندشان برخورد کنند.
در غیر این صورت فرزند آن ها دچار سرخوردگی و اضطراب خواهد شد. والدین باید به فرزندان خود یاد بدهند که شادی و ناراحتی و هرگونه احساس خود را به درستی بیان کنند و هرگز آن ها را پنهان نکنند.
والدین باید بدانند که فرزندشان به دنبال گفته ها و خواسته های زبانی آن ها رفتار درست یا غلط را نمی آمورند، بلکه آن ها رفتار والدین خود را تقلید و تکرار می کنند و در جست و جوی یادگیری از رفتارهای والدین در موقعیت های مختلف هستند.
مثلا زمانی که والدین می خواهند احترام گذاشتن را به کودک خود بیاموزند، اما فرزند آن ها احترام گذاشتن را در رفتار آن ها مشاهده نمی کند، نمی تواند گفته های والدینش را به مرحله عمل برساند. نتیجه تضاد بین رفتار و آموزه های والدین باعث از دست رفتن موفقیت مهمی که داشتن اخلاق و رفتار درست است، خواهد شد.