مرکز روانکاوی

تکنیک‌های روانکاوی

هدف اصلی مرکز روانکاوی این است که ناخودآگاه را وارد خودآگاه کند و به‌مرور آن را تغییر دهد. تکنیک‌های زیر هسته اصلی روان‌درمانی را تشکیل می‌دهند:

تجزیه‌وتحلیل رویا

فروید بیان کرد رؤیای افراد وسیله‌ای برای بیان خواسته‌ها و احساسات ناخودآگاه است؛ بنابراین، نقش تحلیل رویا در درمان روانکاوی برجسته است.

تحلیل انتقالی

روان درمانگر برای فرد در حال درمان این شرایط را فراهم می‌کند تا احساسات ناخودآگاه نسبت به فرد مهم درگذشته خود، مانند والدین را به درمانگر منتقل کنند.
مقاومت

مقاومت به تلاش‌های ناخودآگاه افراد برای جلوگیری از ورود مسائل ناخودآگاه به خودآگاه اشاره دارد. نمونه‌های مقاومت شامل امتناع از صحبت‌کردن در طول درمان یا تأخیر در قرار ملاقات است که بسیاری از افراد آن را در طول درمان روانکاوی تجربه می‌کنند.

تداعی آزاد

برای تداعی آزاد، بیمار در مورد هر چیزی که به ذهنش می‌رسد بدون هیچ‌گونه سانسور یا ترس از قضاوت درمانگر صحبت می‌کند. این امر روان درمانگر را قادر می‌سازد تا احساسات و انگیزه‌های ناخودآگاه را تشخیص دهد. تمرینات تداعی رایگان به طور خاص برای خاطرات دوران کودکی اعمال می‌شود.

بررسی مکانیسم‌های دفاعی

مکانیسم دفاعی که اولین‌بار توسط فروید معرفی شد، استراتژی ناخودآگاهی هستند که افراد برای محافظت از خود در برابر مشکلات و آسیب‌ها استفاده می‌کنند.

به‌عنوان‌مثال، فرد حسود ممکن است بیان کند که این دیگران هستند که به او حسادت می‌کنند (فرافکنی) یا به‌طورکلی بیان کند که اصلاً حسود نیست (انکار). مکانیسم دفاعی جزو مواردی است که هنوز هم در جلسات روان درمانی استفاده می‌شود.

تحلیل انتقالی

در روند روانکاوی روان درمانگر خوب به تمام حرف‌های فرد گوش می‌دهد و به‌مرور، فرد در درمان، شروع به برقراری ارتباط با درمانگر می‌کند. در حقیقت روان درمانگر جایگزین مادر، پدری یا شخصی می‌شود که فرد در تصوراتش دارد. مراجعه کننده احساسات خود را معطوف به مشاور می‌کند، البته این احساسات همیشه منفی نبوده و گاهی مثبت نیز هستند. در اینجا روان درمانگر از احساسات استفاده کرده و آن‌ها را تجزیه‌وتحلیل می‌کند.