کار و کوشش اساس زندگی است. انسان با کار کردن است که خوراک و پوشاک و مسکن تهیه میکند. تمام صنایع و اختراعات شگفتانگیز در اثر کار و فعالیت انسانها به وجود آمده است و ترقی و پیشرفت هر کشوری نیز به مقدار کار و کوشش آن کشور بستگی دارد. دنیا جای کار و کوشش است، نه جای تنبلی و تنپروری. خدا در قرآن میفرماید: «انسان جز به مقدار سعی و کوشش خود بهرهای ندارد.»
در تربیت فرزندان توجه به مسائل اقتصاد خانواده و عدم اسراف و تبذیر، اهمیت دارد. فرزندان باید بدانند که پول دسترنج پدر است که او در اثر کار مفید اجتماعی به دست میآورد. رعایت میانهروی، پرهیز از خواستههای غیرضروری و اجتناب از حرص و ولع مادی، پایههای تربیت صحیح است. فرزندان باید دریابند که انسان در مبارزه شدید خود برای بهبود زندگی، بیشتر احساس غرور میکند و بردباری و تلاش میتواند وضع مادی را بهبود بخشد. باید به کودکان یاد داد که بدون اجازه به اموال دیگران دست نزنند و نیز والدین باید صداقت اقتصادی داشته باشند و مسائل را از کودکان خود پنهان نکنند. اطفال باید نخست برای خود و سپس برای بقیه افراد خانواده و اجتماع احساس دلسوزی کنند و نباید در نگهداری لوازم و اشیاء زندگی بیتوجهی نمایند.
ملاحظهکاری جنبه خاص دلسوزی است. دلسوزی بیشتر در افکار و مقصود انسان تجلی میکند، اما ملاحظهکاری در عمل ظاهر میشود. ملاحظهکاری در لباس و کفش را باید به کودکان آموخت تا نوبت به اشیای منزل و اموال عمومی و اجتماعی برسد. کودکان باید چنان تربیت شوند که بای خرابکردن وسیلهای، بدون سرزنش، احساس شرم کنند. در تربیت اقتصادی باید از وجود اطفال در خریدن چیزهایی از مغازه استفاده شود. آنها میتوانند با پولی که در اختیارشان قرار میگیرد، خرید کنند. در بیشتر خانوادههای امروزی، پول توجیبی فرزندان مانند خوراک و لباس و… امری اصلی و اساسی منظور میشود. پول را نباید در قبال انجام کاری از کارهای خانه به کودک داد، بلکه این امر، نوعی آموزش او در استفاده از پول است و اگر والدین میخواهند نتیجه خوبی از این آموزش بگیرند، بهتر است بیش از حد در مصرف پول توجیبی، کنترل و نظارت نداشته باشند. در حالی که طفل بزرگ میشود، پول توجیبی نیز باید بیشتر شود، به نحوی که مخارج و مسئولیتهای اضافی را در بر گیرد؛ مخارجی مثل تفریحات سالم و سرگرمیهای مناسب.
نباید از پول توجیبی به عنوان چماق و حربه و یا برای به اطاعت درآوردن اطفال استفاده شود، به طوری که در حالت عصبانیت اصلا پولی پرداخت نشود و یا در خوشی پول بیشتر پرداخته شود. مبلغی که به کودک داده میشود، باید با درآمد و موجودی خانواده سازگار باشد و دیگران هم سن و سالان و همسایگان نباید ملاک قرار گیرند. پول در دست اشخاص کمتجربه میتواند مورد سوءاستفاده قرار گیرد، لذا نباید پول زیادی در اختیار کودک باشد که بیش از ظرفیتش خرج نماید. بهتر است مبلغ توجیبی از کم شروع شود و به مناسبتهایی مقدار آن تغییر یابد.
هنگامی که نوزادی به دنیا میآید، معجزه خلقت یعنی مغز در وجود او متجلی میشود. مغز اندامی است که کودک از طریق آن میتواند هزاران راه ممکن برای رسیدن به رویاها، ت صورات و آرمانهای خود را کشف کند. هر انسانی در خود «استعداد ذاتی» دارد. این استعداد ذاتی، منحصر به فرد است و اگر با عشق از او حمایت شود، هرگز دچار احساس کمبود و حقارت که مانع موفقیت است، نخواهد شد و خود دوستی و اعتماد به نفس در او تقویت خواهد شد. با تقویت خود دوستی و اعتماد به نفس در کودک، زمینههای آزاد شدن توان بالقوه بسیار مهم، یعنی نبوغ درون که هنوز دست نخورده است، مهیا میشود.
کودک فطرتا از توان بالایی برای اختراع کردن برخوردار است و موهبت داشتن ذهنی با تخیلات و خلاقیتهای رنگی و قوی به او عطا شده است. ولی با بیاعتمادی به فرزند، نبوغ از درون تخریب میشود. والدین باید باور کنند که میتوانند نبوغ را در فرزندان بیدار سازند. باور کنند که فرزندان توان آن را دارند که یک فرد باهوش و نابغه شوند. فکر نکنند که فرزندشان کمهوش و کماستعداد است. برای اینکه استعداد ذاتی کودکان شکوفا شود، والدین موظفند شرایط هدایتکننده ایجاد کنند. یعنی کودکانشان را از راهنمایی سازنده خود، محروم نکند و این راهنمایی، ملایم و ترغیبکننده باشد، زیرا اگر فرزندان فشاری احساس کنند، لجبازی خواهند کرد. همچنین والدین باید صبور باشند و همواره دانش و تشویق خود را به همراه عشق و مهربانی تفویض کنند، زیرا نبوغ باید برای کودک یک موهبت باشد، نه یک تحمیل.
برای اینکه کودکان نابغه و باهوشی داشته باشیم، باید مغز آنها را به فعالیت واداریم. روشهای مختلف و جالبی برای این منظور وجود دارد. یکی از این راهها آشنایی کودک با کتاب و کتابخوانی است. توجه داشته باشید که اگر هنگام خواندن کتابهای مصور با نوشته، بر روی کلمات اشاره کنید، کودک با کلمات آشنا میشود. سعی کنید کتابهای رنگی و با اشکال و تصاویر زیبا برای او خریداری کنید. داستان و اشعار کودکستانی را با صدای بلند برای کودکتان بخوانید. بهترین برنامه خواندن، قصهخوانی پیش از خواب است، میتوانید داستان را به صورت نمایشنامه برای او اجرا کنید، جلسات برنامه خواندن را مرتب تکرار کنید، به گونهای که به مرور کودک در مییابد خواندن یک امر حیاتی، تفریحی و بخشی از زندگی اوست.
همچنین به سوالات کودک به سادهترین و کاملترین شکل ممکن جواب دهید، ولی هیچ وقت جواب گمراهکننده به او ندهید که بسیار خطرناک است، واژهسازی کنید، یعنی از واژههای مختلف در شرایط متفاوت استفاده کنید، کودکان را تشویق کنید درباره آنچه میبیند حرف بزند، رنگ اتومبیلها، مدل اتومبیل و ساخت آن را سوال کنید، درباره اشیاء ویترین مغازهها و فروشگاهها، سوال کنید، سعی کنید آنها را با مفاهیم مختلف یک کلمه آشنا سازید. برخی والدین نگران یادگیری بیش از حد هستند. این نگرانی وقتی موجه است که کودک شما ناچار به یادگیری و آموزش درسهایی باشد که مغزش هنوز پختگی و رشد کافی برای آن نیافته باشد. در پرورش استعدادها و نبوغ کودک پدر و مادر، باید هر دو در مناسب بودن موضوعات آموزشی توافق داشته باشند و در تضاد با یکدیگر نباشند، بنابراین ضرورت یک توافق اولیه بین والدین در نحوه آموزش کودک ضروری است.
منبع:فارس پاتوق
6 Comments
سلام دختر ۱۲ ساله ای دارم.زمانی که به مدرسه میره پول تو جیبی بهش میدم ولی نمیتونه درست خرجش کنه چطور میتونم بهش آموزش بدم طوری که درست خرج کردن رو بیاموزه؟؟؟
اینکه پول تو جیبی چقدر باشه مهم نیست مهم این است که بچه ها استفاده درست را بلد باشند مطالعات نشان داده که پول هفتگی یا ماهیانه بستگی به سن اطفال دارد.
کودکانی که سن کمتری دارند ظرفیت و توانایی نگهداری پول خود را تا آخر ماه نداشته و تمام پول را یکجا خرج می کنند.بنابراین بهتر است کودکان ۷ تا ۹ ساله به طور هفتگی و کودکان بالای ۱۰ سال به طور ماهیانه پول تو جیبی شان را دریافت کنند
یکی از نکات مهم در تربیت اقتصادی فرزندان درست خرج کردن و فراگیری آینده نگری اقتصادی فرزندان است.عده زیادی از کودکان و نوجوانان از میزان پولی که به عنوان پول تو جیبی از والدین خود دریافت می کنند ,ناراضی هستند و در مقابل والدین معتقدند که میزان پول دریافتی فرزندشان زیاد است.به طور کلی پول دریافتی بچه ها نباید آنقدر زیاد باشد که ارزش خود را از دست بدهد و نه آنقدر کم باشد که کودک یا نوجوان برای رفع خواسته های خود به اعمال نادرست درست بزنند
سلام چطور میتوانیم به فرزندانمان پس انداز کردن را آموزش دهیم؟؟؟
۱- تهیه یک محل قابل دسترسی مانند لیوان یا قلک قفل دار که فرزندتان بتواند هر گاه تمایل داشته باشند پولشان در دسترس باشد.
۲- واحد های پول را برای فرزندانتان توضیح دهید.
۳-پول هفتگی متعلق به فرزندانتان می باشد و والدین میتوانند در چگونگی خرج کردن آن راهنمایی کنند ولی حق دخالت ندارند چنانچه فرزندتان تمام پول توجیبی خود را یکجا خرج کرد باید به او گفت که تا هفته آینده صبر کند و مجددا به او پول ندهید تا مفهوم پس اندازکردن را بیاموزد.
۴-برای خرید فرزندتان را به فروشگاه ببرید و به آنها اجازه دهید تا پول اجناس را به فروشنده بدهد.
۵- فرزندتان را به محل کار ببرید چنانچه شغل شما آزاد است او می تواند داد و ستد را به عینه ببیند و چنانچه کارمند هستید به او توضیح دهید که برای چند روز زحمت و کار حقوق دریافت می کنید.
۶- گاهی اوقات از فرزندتان قرض بگیرید تا اعتماد به نفس او بالا برود.
۷-توجه کنید فرزندتان افراط خرج کردن را نباید از ما یاد بگیرند.قناعت کردن را به او یاد بدهید نه خساست داشتن را.
۸-فرزندتان را به قصد آموزش با خود به بانک ببرید تا با مفهوم پس انداز کردن آشنا شود.چنانچه تمایل داشت برای او حساب بانکی باز کنید و برایش کارت پول تهیه کنید.
درآمد ماهیانه من یک میلیون تومانه.به تازگی دخترم به خاطر کیف ۵۰۰ هزارتومانی گریه میکنه و میگه باید براش بخریم و هر روز یادآوری میکنه.به نظر شما چیکار کنم؟؟؟
اینکه بخرید یا نه مربوط به خودتون میشه.به هر حال همونطور که بچه ها باید با شرایط سخت زندگی آشنا بشن و بدونن گاهی برای داشتن چیزی باید صبر کنند گاهی اوقات هم باید روی قولی که به اونا میدید بایستید .شما اگر فکر میکنید با خرید این کیف شرایط زندگیتون سخت میشه میتونید هر ماه به ایشون مبلغی بدید تا پول کیف جمع بشه اینطوری راه پس انداز کردن هم یاد میگیره و از این طریق خرید خودش رو انجام میده