چگونه سبک دلبستگی تان را تغییر دهید
همه ما نگران دلبستگی هستیم که چرا فرزندانمان هنگام جدایی از مادر گریه می کنند. ما به ویژه براساس رفتار مادر و نیز تجارب بعدی یا عوامل دیگری سبک دلبستگی مان را تعیین می کنیم که بر رفتارمان در ارتباطات نزدیک و صمیمی تأثیرگذار است.
خوشبختانه، اکثر مردم دارای سبک دلبستگی ایمن می باشند به دلیل آنکه این سبک معطوف به بقا است، به ما اطمینان می دهد که در امنیت هستیم و می توانیم به یکدیگر در محیط های خطرناک کمک کنیم. آن نوع اضطرابی را که هنگام کودکی از تنها ماندن داشتیم یا هنگامی که فرد عزیزی را در یک فاجعه از دست می دهیم وابستگی به حساب نمی آید. این امر طبیعی است. فریادهای آتشی و تعقیب کردن به عنوان رفتار اعتراضی در نظر گرفته می شوند مانند طفلی که نگران جدایی از مادرش است و ما این رفتارها را در افرادی که وابستگی زیاد دارند می بینیم.
برای بهبود ارتباط خود بیشتر بخوانید:
عادات رفتاری زوجین سالم
سبک های دلبستگی
ما بر روی یک پیوستار یا فقط به دنبال رابطه هستیم و یا از آن اجتناب می کنیم. اما، یکی از سه سبک زیر معمولاً غالب است؛ خواه دارای رابطه ای موقتی باشیم یا خواه دارای رابطه زناشویی بلند مدت:
سبک دلبستگی ایمن ـ 50درصد از افراد جامعه
سبک دلبستگی مضطرب ـ 20درصد از افراد جامعه
سبک دلبستگی اجتنابی ـ 25درصد از افراد جامعه
سبک های ترکیبی مانند سبک مضطرب ـ ایمن یا اجتنابی ـ مضطرب 5-3 درصد از افراد جامعه را تشکیل می دهند. برای تعیین سبک دلبستگیتان می توانید از روان شناسان متخصص بخواهید تا به شما کمک کنند و تست های مربوطه را پر کنید.
سبک دلبستگی ایمن: دوستی و گرمی طبیعی و ذاتی می باشند و شما قادر به صمیمیت هستید بدون اینکه نگرانی در مورد رابطه داشته یا سوء تعبیر اندکی داشته باشید. شما نواقص شریکتان را می پذیرید و با او با عشق و احترام برخورد می کنید. شما نقش بازی نمی کنید یا دوگانگی در رفتارتان ندارید اما رو راست هستید و قادرید که برد و باخت های زندگی تان، نیازها و احساسات را آشکارا و با اطمینان به اشتراک بگذارید. شما در قبال همسرتان در رعایت این موارد مسئولیت دارید و سعی در برآورده کردن آنها دارید. به دلیل آنکه اعتماد به نفس خوبی دارید و چیزها را شخصاً برای خود نمی خواهید و انتقاد پذیر هستید. بنابراین، در مقابل تعارضات حالت دفاعی نمی گیرید. بلکه، آنها را با حل مسئله، بخشش یا معذرت خواهی به حداقل می رسانید.
سبک دلبستگی اضطربی: شما تمایل به برقرای رابطه نزدیک و صمیمی دارید. شما برای حفظ رابطه مثبت و برای خشنودی و سازگاری با همسرتان از نیازهایتان صرف نظر می کنید. اما به دلیل آنکه شما نیازهایتان را برطرف نمی کنید؛ شاد نیستید. درگیر رابطه می شوید و توافق زیادی با همسرتان دارید و نگران هستید که همسرتان رغبت زیادی به ارتباط با شما نداشته باشد. شما اغلب چیزها را شخصی و با محوریت منفی در نظر می گیرید و عواقب منفی را برجسته می کنید. این مورد از تفاوت های مغزی نشأت می گیرد که در افراد با سبک دلبستگی اضطربی کشف شده است. شما برای تسکین اضطرابتان نقش بازی می کنید و سر همسرتان کلاه می گذارید تا توجه او را جلب کنید و با نپذیرفتن نتیجه و کارهای غیر منطقی، پاسخ ندادن به تماس تلفنی، برانگیختن حس حسادت و تهدید به طرد سعی در اطمینان دادن مجدد به او می باشید؛ همچنین شما ممکن است به توجه او به دیگران حسادت کنید و مدام به او زنگ بزنید یا پیامک بدهید در صورتی که لزومی ندارد.
مطالب مرتبط: چه کسی بهترین ارتباط جنسی را دارد؟
سبک دلبستگی اجتنابی: درصورتی که از رابطه نزدیک اجتناب می کنید پس حفظ استقلال و غرورتان از رابطه برایتان مهم تر است. ممکن است از نزدیکی تا حدی لذت ببرید. در رابطه ها، شما خودخواهانه عمل می کنید و اشتراک احساسات خوبی ندارید (مثلا زمان خداحافظی با همسرتان در هواپیما، برخورد، اضطراب یا غم زیادی را در مقایسه با دیگران از خود نشان نمی دهید). شما ازادی خود را حفظ می کنید و خیلی دیر متعهد می شوید.
پس از سرسپردگی نیز دچار آشفتگی ذهنی با نارضایتی مداوم در مورد رابطه تان می شوید؛ بر نواقص ظاهری کوچک همسرتان تمرکز می کنید یا مدام خاطرات دوران مجردی و یا دیگر رابطه های آیده آل تان را مرور می کنید. شخص دلبسته اضطربی گوش به زنگ مشاهده علایمی برای دوری از همسر است؛ شما مثلا منتظر تلاش های کنترلی همسرتان یا محدودشدن آزادی و خودمختاری تان به هر طریق هستید. درگیر رفتارهای دوری گزینی همچون پرسه زدن، تصمیمات یک جانبه گرفتن، نادیده انگاشتن همسرتان یا خاتمه دادن به احساسات و نیازهای او هستید. همسرتان ممکن است از اینکه نیازهای او را در نظر نمی گیرید شاکی باشد یا اینکه از مرموز بودن و به اشتراک نگذاشتن احساساتتان شکایت کند. در واقع، او اغلب او نیازمند شماست اما این شکایت موجب قوی تر شدن شما و تقویت حس خودکامگی تان می شود. در خاتمه دادن رابطه نگران نیستید، اما اگر رابطه تهدید شود، شما برای خود اینگونه وانمود می کنید که دارای نیازهای دلبستگی نیستید و احساس محنت و پریشانی را کتمان می کنید. این بدان معنا نیست که نیازی وجود ندارد بلکه آنها سرکوب می شوند. از طرفی؛ ممکن است احساس اضطرب و پریشانی کنید از اینکه دیگر از اینکه دیگر هیچ احتمال نزدیکی و ارتباطی وجود ندارد که شما را تهدید کند.
رابطه ها
حتی افرادی که حس استقلال و خودمختاری می کنند اغلب پس از درگیری و وابستگی در یک رابطه رمانتیک شگفت زده می شوند. زیرا رابطه های صمیمی به طور ناخودآگاه سبک دلبستگی را برمی انگیزد خواه به دلیل مسئله اعتماد کردن باشد یا خواه به علت ترس از تجارب گذشته تان باشد. طبیعی است که به همسرتان با میزانی مناسب وابسته شوید. وقتی که نیازهایتان برآورده می شود بالطبع احساس امنیت می کنید.
شما می توانید سبک دلبستگی همسرتان را با رفتار و واکنش او به درخواست مستقیم برای نزدیکی بیشتر ارزیابی کنید. آیا می خواهد نیازهایتان را برطرف کند یا تدافعی و ناآرام عمل می کند و یاگاهگاهی با شما وفق می یابند و گاهی نیز از شما دوری می کنند ؟ کسی که سبک ایمن دارد تمایلی به نقش بازی کردن ندارند، به خوبی ارتباط برقرار می کند و توانایی سازش دارند. در مقابل، شخص اضطربی نزدیکی بیشتری خواهان است اما هنوز هم نیاز به اطمینان خاطر دارد و نگران به خطر افتادن رابطه است. سبک های اجتنابی و اضطربی مانند وابستگی زیاد در رابطه به نظر می رسند. آنها احساسات و رفتارهای مطلوب و مورد نظر خود را مشخص می کنند. هر کسی از نیازهایش ناآگاه است که از طریق دیگران ابراز می شوند. این یک دلیل برای کشش متقابل است. پیگیری زیادی که در افراد مضطرب وجود دارد معمولا مورد علاقه افراد با سبک دلبستگی ایمن نمی باشد. آنها معمولاً افراد اجتنابی را جذب می کنند. اضطراب یک دلبستگی برایش اشنا است و بنابراین ناراحت کننده است و انها را بیشتر مضطرب می کند. این حالت احساس ترس انها را از طرد شدن و دوست داشتنی نبودن را در رابطه تقویت می کند.
افراد دوری گزین نیاز به کسی دارند که از آنها برای تقویت نیازهای هیجانی تا حد زیادی ناشناخته و مطرود، طرفداری و پشتیبانی کنند و تمایلی به برآورده شدن نیاز از طریق دیگر اجتنابی ها ندارند. برخلاف افراد دارای سبک دلبسته ایمن همدم طلب ها و دوری گزین ها مهارتی در حل تعارضات ندارند و راه حل کنارآمدن را نمی دانند. آنها مستعد تدافعی عمل کردن، حمله و عقب نشینی می باشند که موجب تشدید تعارض خواهد شد. بدون تعقیب کردن، تضاد یا رفتارهای تکانشی هر دو افراد همدم طلب و دوری گزین احساس افسردگی و پوچی را به واسطه دلبستگی های دردناک قبلی شان تجربه می کنند.
تغییر سبک ها
اگرچه اکثر افراد سبک دلبستگی شان را تغییر نمی دهند، اما می توانید براساس تجارب و تلاش آگاهانه به میزان کمتر یا بیشتری از حدی که حال هستید، خودتان را ایمن کنید. به منظور تغییر سبک تان و بیشتر ایمن شدن می توانید یک روش درمانی و نیز ارتباط با افرادی که ظرفیت دلبستگی ایمن را دارند را برگزینید. در صورتی که دارای سبک دلبستگی اضطربی هستید شما در یک ارتباط متعهدانه با افراد دارای سبک دلبستگی ایمن احساس پایاتری دارید. این امر به ایمن شدن بیشتر کمک می کند. تغییر سبک دلبستگیتان و کنترل وابستگی در کنار هم پیش می روند. هر دو را می توان به روش زیر درمان کرد:
• احساس شرم را درمان کنید و اعتماد به نفس تان را تقویت کنید. این کارها باعث می شود که چیزها را شخصاً برای خود نخواهید.
• یاد بگیرید بیشتر مقتدر باشید.
• احراز هویت، شرف و بیان قاطعانه نیازهای هیجانی تان را یاد بگیرید.
• جرأت معتمد بودن و همراهی را داشته باشید. نقش بازی نکنید یا سعی نکنید علایق همسرتان را با فریب دادن زیر پابگذارید.
• پذیرفتن خود و دیگران را تمرین کنید و کمتر خرده بگیرید.
• از نشان دادن عکس العمل فوری دست بردارید و حل تعارض و سازش و توافق از دیدگاه “ما” را یاد بگیرید نه از دیدگاه من یعنی خودتان.
افرادی که بیش از حد در ارتباط چسبندگی دارند نیاز دارند که بیشتر در قبال خودشان احساس مسئولیت مکنند در حالی که افراد دوری گزین نیاز دارند یاد بگیرند که مسئولیت بیشتری در قبال همسرشان قبول کنند. نتیجه آنکه یک ارتباط ایمن درون وابسته خواهند داشت تا یک رابطه با وابستگی زیاد یا خلوت گزینی با احساس خودبسندگی کاذب.
به لحاظ آماری مجردها سبک اجتنابی تری دارند زیرا افراد داری سبک دلبستگی ایمن تمایل بیشتری به برقراری رابطه دارند. برعکس اجتنابی ها، آنها در پی ایده آل ها نیستند و با پایان یافتن رابطه خیلی تنها نمی مانند. افرادی که مضطرب هستند و با افراد دوری گزین قرار ملاقات می گذارند با احتمال بیشتری نظر انها را در مورد پیامدهای بد ارتباطها تقویت می کنند. اما، انواع سبک دلبسته اضطربی تمایل به پیوند سریع دارند و در پی ارزیابی اینکه آیا همسرشان رغبتی به برآورده کردن نیازهایشان دارد یا خیر، نیستند. آنها متمایل به داشتن جنبه های مشترک با هر پدیده تازه، داشتن همسری ایده آل و بزرگ کردن مشکلات بالقوه هستند و برای پیش بردن رابطه نیازهایشان را سرکوب می کنند، پیام های نامعقولی را در دراز مدت به همسرشان مخابره می کنند. همه این رفتارها دلبستگی را به قطع یقین اجتنابی تر می کند.
وقتی این قبیل افراد در رابطه پس زده می شوند، اضطرابشان شعله ور می شود؛ همدم طلب ها دچار بی رغبتی و نگران رابطه می شوند به عوض اینکه درک کنند که عدم دسترسی همسرشان یک مشکل عمده بوده است نه خودشان یا هر چیزی که قبلا رخ داده یا باید برای تغییر آن در آینده دست به کار شوند. آنها تردید دارند و سعی می کنند به موضوع عمیق تر شوند به جای آنکه با واقعیت روبرو شوند و به دنبال جبران فقدان ها باشند.
به خصوص؛ پس از رهایی از رابطه ناکام وابسته گونه؛ افراد از وابستگی به فردی که موجب وابستگی بیشترشان شود واهمه دارند. این می تواند در یک رابطه وابسته گونه صادق باشد وقتی که دلبستگی ایمنی وجود ندارد. اما، یک وابسته وابسته سالم و ایمن به شما استقلال بیشتری می دهد. شما دارای یک پایگاه امن و ایمن در راستای کاوش دنیا هستید. این همان چیزی است که کودکان نوپا را تشویق به استقلال طلبی، بیان خود واقعی شان و خودمختارتر می کند.
به همین نحو، افراد در طی درمان اغلب می ترسند به فرد درمان گر بیشتر وابسته شوند و پس از احساس اندکی بهبودی درمان را رها می کنند.این زمانی است که ترس های وابستگی طغیان می کنند و باید مورد توجه قرار گیرند؛ ترس هایی مشابه که مانع از داشتن سبک دلبستگی ایمن در رابطه ها می شوند و آنها را در جهت جستجوی فردی اجتنابی سوق می دهد. در واقع، با درمان مناسب یک سبک دلبستگی ایمن شکل می گیرد که به افراد امکان می دهد تا پیشرفت کنند و دارای احساس خودمختاری بیشتری شوند. البته تناقضی در این باره مطرح می شود: اینکه ما با وابستگی به کسی دیگر مستقل تر می شویم، نشان دهنده سبک دلبستگی ایمن است. این مورد دلیل دیگری است برای چرایی اینکه تغییر در سبک دلبستگی خودمان بدون داشتن حمایت های بیرونی سخت است.
منبع:کانون مشاوران ایران
1 Comment
عااالی بود توضیحات ولی خوب متوجه نشدم چطور رفتارمو ب ی دلبستگی مطمئن تغییر بدم
یا حداقل کمش کنم دلبستگی مضطربمو