پزشکان معتبر رفتار درمانی دیالکتیکی پذیرش و پشتیبانی را در طول درمان ارائه می دهند.  آن ها برای توسعه تکنیک هایی برای دستیابی به اهداف، بهبود رفاه و ایجاد تغییرات مثبت پایدار کار می کنند.

رفتار درمانی دیالکتیکی

در حال حاضر، درمان دیالکتیکی برای درمان افراد مبتلا به مشکلات مزمن یا شدید سلامت روان استفاده می شود. رفتار درمانی دیالکتیکی برای درمان برخی مشکلات مانند آسیب به خود، مسائل مربوط به خوردن و غذا، اعتیاد، استرس پس از سانحه و همچنین شخصیت مرزی استفاده می شود. رفتار درمانی دیالکتیکی در ابتدا برای درمان افرادی که افکار مزمن خودکشی داشتند به عنوان نشانه شخصیت مرزی استفاده می شده.

رفتار درمانی دیالکتیکی را می توان در انواع اختلالات سلامت روان استفاده کرد. این شامل پنج جزء زیر است:

1. افزایش مهارت.  رفتار درمانی دیالکتیکی فرصت هایی را برای توسعه مهارت های موجود فراهم می کند. در این درمان چهار مجموعه مهارت پایه آموزش داده می شود که شامل تنظیم هیجان، ذهن آگاهی، اثربخشی بین فردی و تحمل پریشانی است.
2. تعمیم. درمانگران از تکنیک های مختلفی برای انتقال مهارت های آموخته شده استفاده می کنند. افراد در درمان ممکن است یاد بگیرند که آموخته های خود را در خانه، مدرسه، محل کار و جامعه به کار گیرند. به عنوان مثال، درمانگر ممکن است از فرد تحت درمان بخواهد که با شریک زندگی خود در مورد یک مشکل صحبت کند. فرد ممکن است قبل و بعد از بحث از مهارت های تنظیم هیجان استفاده کند.
3. افزایش انگیزه  رفتار درمانی دیالکتیکی از برنامه‌های درمانی رفتاری فردی برای کاهش رفتارهای مشکل‌ساز استفاده می‌کند که ممکن است بر کیفیت زندگی تأثیر منفی بگذارد.
4. افزایش توانمندی و انگیزش. از آنجایی که رفتار درمانی دیالکتیکی اغلب به افرادی ارائه می‌شود که مشکلات سلامت روانی مزمن و شدید را تجربه می‌کنند، درمانگران نظارت و حمایت زیادی برای جلوگیری از مواردی مانند آسیب‌های شغلی دریافت می‌کنند.
5. ساختار محیطی. هدف از درمان اغلب این است که اطمینان حاصل شود که رفتارهای مثبت و سازگارانه در تمام شرایط محیطی تقویت می شوند.

درمان دیالکتیکی (DBT) شامل درمان فردی، آموزش مهارت و تیم مشاوره است. کسانی که در رفتار درمانی دیالکتیکی قرار دارند هر هفته در گروه درمانی و مهارت‌ها شرکت می‌کنند. مشاور برای کمک به افرادی که تحت درمان هستند، از طریق کار گروهی و تکالیف خانگی، مهارت‌های رفتاری را توسعه می‌دهد. این تکالیف به افراد اجازه می دهد تا مهارت های آموخته شده را در زندگی روزمره تمرین کنند.

تماس تلفنی نیز بخش مهمی از درمان است و به افراد تحت درمان کمک می کند تا هر زمانی که احساس می کنند نیاز به کمک دارند برای حمایت با درمانگر خود تماس بگیرند.

اختلالاتی که بسیاری از کسانی که در رفتار درمانی دیالکتیکی شرکت می کنند با آن دست و پنجه نرم می کنند می تواند پیچیده و شدید باشد، به همین دلیل نیاز به مشاورانی توانا برای کنترل روند درمان می باشد.

توسعه و تاریخ

رفتار درمانی دیالکتیکی توسط Marsha Linehan در دهه 1970 توسعه یافت. او درمان دیالکتیکی را از طریق کار خود با دو گروه توسعه داد: افرادی که افکار مزمن خودکشی داشتند و افرادی که درگیر اختلال شخصیت مرزی بودند.

او تصمیم گرفت از درمان شناختی رفتاری در روند درمان استفاده کند. لاینهان و همکارانش پس از انجام تحقیقات مربوط به اثربخشی درمان شناختی رفتاری در جمعیت انتخابی، مشکلاتی را تجربه کردند. آن ها مشکلات عمده ای در کاربرد درمان شناختی رفتاری کشف کردند.

پس از تجزیه و تحلیل این مشکلات، لاینهان چندین سازگاری با درمان شناختی رفتاری ابداع کرد که مستقیماً به نیازهای جمعیت می پرداختند. علاوه بر این در این روش تکنیک‌های مبتنی بر پذیرش را گنجاند تا اطمینان حاصل کند که شرکت‌کنندگان قبل از اینکه از آن ها خواسته شود روی تغییر تمرکز کنند، احساس حمایت و اعتبار می‌کنند.

در این درمان دیالکتیک ها نیز گنجانده شدند تا به درمانگران و مراجعان اجازه دهد بر برخی از نکات مانند پذیرش و تغییر تمرکز کنند.

سایر سازگاری ها نیز به درمان شناختی رفتاری اضافه شد. در سال 1993، لاینهان اولین کتابچه راهنمای رسمی درمان شناختی رفتاری اختلال شخصیت مرزی را منتشر کرد. از آن زمان رفتار درمانی دیالکتیکی محبوبیت زیادی پیدا کرده است. در طی چند دهه گذشته، تحقیقات زیادی از اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی حمایت کرده است. این شکل از درمان در حال حاضر در ده ها کشور در سراسر جهان انجام می شود.

نظریه

سه چارچوب نظری اصلی با هم ترکیب می شوند تا مبنای درمان دیالکتیکی را تشکیل دهند. نظریه زیست اجتماعی تلاش می کند تا چگونگی توسعه مسائل مربوط به شخصیت مرزی را توضیح دهد. این نظریه بیان می کند که برخی از افراد با  آسیب پذیری عاطفی متولد می شوند. محیط هایی که فاقد ساختار و ثبات استوار هستند می توانند پاسخ های عاطفی منفی فرد را تشدید کنند.

الگوهای تعاملی مخرب نیز می تواند بر آن ها تأثیر بگذارد. این الگوها می توانند به روابط و عملکرد در همه شرایط آسیب بزند و اغلب منجر به خودکشی یا تشخیص شخصیت مرزی می شود. آموزش ذهن آگاهی به افراد این امکان را می دهد که تجربیات فعلی خود را بررسی کنند، حقایق را ارزیابی کنند و تنها روی یک چیز تمرکز کنند.

درمان دیالکتیکی برای حمایت از درمانگر و فرد در حال درمان استفاده می شود. درمانگران از درمان دیالکتیکی استفاده می کند تا به افراد کمک کند بخش هایی از خود را که دوست ندارند بپذیرند. آن ها همچنین از دیالکتیک برای ایجاد انگیزه و تشویق برای تغییر استفاده می کند.

مراحل و اهداف در رفتار درمانی دیالکتیکی

این درمان برای درمان سیستماتیک و جامع مسائل به ترتیب شدت طراحی شده است. از آنجایی که رفتار درمانی دیالکتیکی در ابتدا برای افرادی با تمایل به خودکشی و مسائل عاطفی شدید در نظر گرفته شده بود در چهار مرحله زیر انجام می شود:

یافته‌های حاصل از مطالعات متعدد نشان‌دهنده اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی، به ویژه برای درمان مسائل شخصیتی مرزی، استرس پس از سانحه، خودآزاری و خودکشی است.

• مرحله 1. تمرکز این مرحله بر تثبیت است. افراد تحت درمان ممکن است با چیزهایی مانند افکار خودکشی، آسیب رساندن به خود یا اعتیاد سر و کار داشته باشند. آن ها اغلب گزارش می دهند که احساس می کنند تحت فشار هستند. هدف این مرحله کمک به افراد برای دستیابی به کنترل بر رفتارهای مشکل ساز است.
• مرحله 2. در این مرحله، رفتارها پایدارتر هستند، اما مسائل مربوط به سلامت روان ممکن است همچنان وجود داشته باشد و تجربیات آسیب زا  بررسی می شود. هدف از این مرحله این است که افراد تحت درمان مشکلات خود را به جای فراموش کردن ریشه یابی کنند.
• مرحله 3.  این مرحله بر افزایش کیفیت زندگی از طریق تعیین هدف معقول تمرکز دارد. هدف این مرحله ارتقای شادی و ثبات است.
• مرحله 4.  در طول این مرحله، درمانگران از افراد در پیشبرد زندگی خود به سطح بعدی حمایت می کنند. هدف این مرحله کمک به افراد برای دستیابی و حفظ  شادی و موفقیت است.

رفتار درمانی دیالکتیکی چقدر موثر است؟

یافته های مطالعات متعدد نشان دهنده اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی می باشند و نشان می دهد که این درمان به ویژه در مسائل شخصیتی مرزی، استرس پس از سانحه، خودآزاری و خودکشی موثر می باشد.

• Bohus و همکارانش (2004) دریافتند افرادی که در درمان سه ماه رفتار درمانی دیالکتیکی دریافت کردند نسبت به افرادی که طبق معمول درمان را دریافت کردند با سرعت بیشتری بهبود یافته اند.
• مطالعه انجام شده توسط Linehan و همکاران. (2006) پیشنهاد می کند که رفتار درمانی دیالکتیکی ممکن است در کاهش اقدام به خودکشی نیز موثر باشد. این مطالعه گزارش داد که احتمال اقدام به خودکشی در افرادی که رفتار درمانی دیالکتیکی دریافت کردند نصف شده است، بستری‌های روان‌پزشکی کمتری داشته اند و در مقایسه با کسانی که روان‌درمانی را از متخصصان درمان خودکشی و خودآزاری دریافت می‌کردند، کمتر درمان را ترک می کنند.

صدور گواهینامه برای رفتار درمانی دیالکتیکی

رفتار درمانی دیالکتیکی نوعی درمان است که در حال حاضر تقاضای زیادی دارد. بسیاری از متخصصان ممکن است بخواهند این درمان را در عمل خود ارائه دهند. برای همه متخصصانی که مایل به ارائه رفتار درمانی دیالکتیکی هستند، دریافت گواهینامه ضروری است.

پزشکانی که علاقه مند به دریافت گواهینامه هستند باید برای شرکت در آزمون اقدام کنند. این آزمون بر اساس کتابچه راهنمای آموزشی لاینهان و کتابچه راهنمای آموزشی مهارتی می باشد.

انتقادات و محدودیت های رفتار درمانی دیالکتیکی

تعداد قابل توجهی از تحقیقات نشان می دهد که رفتار درمانی دیالکتیکی درمان موثری برای چندین مشکل سلامت روان است. اما چند انتقاد و محدودیت وجود دارد.

• منتقدان معتقدند که باید تحقیقات بیشتری انجام شود تا مشخص شود آیا رفتار درمانی دیالکتیکی برای افرادی که نگرانی‌های سلامت روانی متنوع یا پیچیده‌ای دارند به خوبی کار می‌کند یا خیر.
• درمان دیالکتیکی از یک کتابچه راهنمای دقیق استفاده می کند و برای پیاده سازی به آموزش قوی نیاز دارد. در بسیاری از مطالعات تحقیقاتی که موثر بوده است، ارائه دهندگانی که درمان دیالکتیکی را اجرا می کنند، دانشجویان سطح دکترا یا بالاتر بوده اند. این لزوماً نشان‌دهنده ضعف در خود مدل نیست، بلکه بر میزان آموزش مورد نیاز برای ارائه خدمات تأکید می‌کند.

منابع:

1. Blennerhassett، RC، و O’Raghallaigh، JW (2005، مارس). درمان دیالکتیکی در درمان اختلال شخصیت مرزی. مجله بریتانیایی روانپزشکی ، 186 (4)، 278-280. doi:10.1192/bjp.186.4.278.
2. چپمن، AL (2006، سپتامبر). نشانه های فعلی و عناصر منحصر به فرد درمان دیالکتیکی. Psychiatry MMC , 3 (9), 62-68. برگرفته از مرکز ملی اطلاعات بیوتکنولوژی (PMC2963469).
3. Dimeff, L., & Linehan, M. (2001). درمان دیالکتیکی به طور خلاصه. روانشناس کالیفرنیا ، 10-13. برگرفته از http://www.dbtselfhelp.com/dbtinanutshell.pdf
4. خلاصه مداخله – درمان دیالکتیکی. (2006، اکتبر). برگرفته از http://legacy.nreppadmin.net/ViewIntervention.aspx?id=36
5. Linehan، M.، Comtois، KA، Murray، AM، Brown، MZ، Gallop، RJ، Heard، HL، و Korslund، KE (2006، 1 ژوئیه). کارآزمایی تصادفی کنترل شده دو ساله و پیگیری درمان دیالکتیکی در مقابل درمان توسط کارشناسان برای رفتارهای خودکشی و اختلال شخصیت مرزی. JAMA Psychiatry , 63 (7), 757-766. doi:10.1001/archpsyc.63.7.757.
6. DBT چیست؟ (دوم). در موسسه Linehan . برگرفته از http://behavioraltech.org/resources/whatisdbt.cfm
7. چرا گواهی دریافت کنیم؟ (2014). برگرفته از http://www.dbt-lbc.org/index.php?page=101138