خانوادهها همیشه به آن فکر میکنند که چگونه میتوانند یک کودک خلاق و ایده دارد تربیت کنند، و همیشه این خلاقیت را در کودک خود جستجو میکنند و به این فکر نمیکنند که شاید این خلاقیت در کودک که آنها آرزومند هستند یک بستر مناسب برای بروز آن نیاز دارد. محققین در این رابطه دریافتهاند رابطه محبتآمیز بین افراد خانواده پدر و مادر به همدیگر و متقابل به فرزندان خود زمینه بروز خلاقیت آنها میشود.
هنگام گفتوگو با کودک باید توجه داشته که حرفها و حرکتهای او، همه برای کودک تازگی دارد و او دوست دارد والدین و اطرافیان به آن رفتار و گفتار توجه کنند و مورد تشویق قرار گیرد و همین توجههای به رفتارهای کودک هر چند خیلی کوچک باعث میشود که سعی کند تا رفتار خوب دیگری از خود نشان دهد و همین باعث بالا رفتن اعتماد به نفس و تقویت خلاقیت در او میشود.
همچنین میتوان بیان داشت که بهترین تشویق برای کودک به خاطر کار و گفتار خوب وی، لحن خوب و چهره خندان والدین در قبال آن رفتار کودک میباشد و همواره کودک را با ملایمت تشویق به کارهای خوب و خوبتر مینماید تا این رفتار دلنشین والدین برای او موجب شود تا بیندیشد که چگونه این شادی پدر و مادر خود را دو چندان نماید.
والدین باید بدانند که هرگز نباید کودکان را در برابر فامیل و دیگر نزدیکان مورد شماتت قرار دهند و بالعکس باید آنها را برای کارهای خوبی که انجام میدهند و هر چند جزئی مورد تشویق قرار دهند و کارهای خوب او را بیان دارند و کودک احساس کند که واقع در یک جامعه میتواند نقش خوب و مثبت داشته باشد.
والدین به عنوان تنها تکیهگاه محکم کودک باید او را در شکستها همراهی کنند و هرگز او را سرزنش نکنند بلکه به نیاز عاطفی کودک خود بپردازند و او را در این شکست یاری کنند.
والدین در این شرایط بایستی نکات مثبت فرزند خود را برجسته کرده و با ملایم و مهربانی سعی کنند او را در محیط صمیمی خانواده باور و در بروز خلاقیت او کوشا باشند.
والدین باید بدانند که تذکرهای مداوم و پیشبینیهای منفی، گله، شکایت و انتظارات زیاد بر کودک آنها نه تنها تاثیر مثبت ندارد بلکه تاثیرات منفی زیادی بر روان او میگذارد و والدین باید بدانند که زمانی پیشنهادات و خواستههای آنها از سوی فرزند پذیرفته میشود که در بخش مثبت ذهن وی جای گیرد و فرزند بپذیرد و واقف بر خواستههای والدین خود شود.
منبع:سامانه پرسش و پاسخ مشاور