بیتردید همه کودکان دارای صفات همسان نیستند و تفاوتهای بسیاری در خلاقیت، استعداد، اخلاق، صفات ظاهری و… دارند. به طور معمول خانوادهها به کودکی که شیرین زبانتر است، مهربانی فزونتری انجام میدهند. توجه داشته باشید که وقتی به کودکی، در حضور کودک دیگر بیشتر توجه میکنید، یا او را نسبت به دیگری بیشتر در آغوش میگیرید و یا یکی را نسبت به دیگری بیشتر مورد نوازش قرار میدهید، دیگری نیز سعی میکند خود را به شما نزدیک ند و از آن کودک دیگر متنفر شود و در نتیجه کودک، خود را حقیر میبیند و احساس کمبود شخصیت مینماید و در صدد تحقیر و تخریب فردی که بیشتر مورد توجه است بر میآید.
در جایی که کودکان به حد درک و فهم رسیدهاند و میتوانند علل تشویقها و تنبیهها را درک کنند، دیگر نباید در محبت از هر جهت تساوی برقرار کرد، زیرا در این صورت کودک وظیفهشناس و درستکار، دلسرد میشود و کودک بیانضباط و بیتلاش نیز به راه خود ادامه میدهد. پدران و مادران باید ملاکها و معیارهای ارزشگذاری را برای کودکان دارای فهم، تبیین نمایند. بدین ترتیب، کودکان میفهمند که اگر میخواهند دارای ارزش و اعتبار بیشتری شوند، باید در راه رسیدن به این کمالات کوشش و تلاش نمایند.
البته دستور پیشوایان معصوم به عدالت بین فرزندان به این معنا نیست که با فرزندان شایسته و کوشا و فرزندان بینظم و بیتلاش یکسان رفتار کنیم، بلکه این احادیث در جایی که کودکان در سنین ابتدایی رشد هستند یا تبعیض، دلیل معنوی و کمالی ندارد و یا برتری، کسبی و اکتسابی نیست، تاکید بر عدالت میکنند. پس امتیاز دادن به کودکان باید بر اساس لیاقت آنان و تلاششان برای رسیدن به کمالات و خوبیها باشد تا همه کودکان خانواده دارای اهداف عالی و بلند گردند و خوی را در مسیر کمال و معنویت و ملاکهای ارزشمند قرار دهند و بدانند که اعمال و رفتارشان سبب تفاوت و تشویق از سوی والدین است و تفاوتی میان پسران دختران نیست.
آنچه که مهم است این است که ما کودکان را دوست داشته باشیم و اینکه فرزند پسر باشد یا دختر برای ما فرقی نداشته باشد و به این نکته توجه بنماییم که این یک گل بهشتی و یک امانت الهی است که در دست ما به ودیعه گذاشته شده است. هر کودکی که به دنیا قدم مینهد، فردی از افراد آن خانواده به حساب میآید و به محض اضافه شدن به جمع خانواده دارای حقوق خاص خود میباشد، با آمدن او خداوند رزق و روزی و حتی رحمت الهی خودش را بر اهل خانواده افزون میکند. حال فرقی نمیکند که این نوزاد تازه رسیده دختر باشد یا پسر. همین که خداوند به انسان فرزندی سالم عنایت نمود، باید در درجه اول توکل به خدا نماید و رزق و روزی حلال و طیب را از خداوند بخواهد و برای آینده این نوزاد تلاش و کوشش نماید تا انشاءا… در آینده روشن و موفق شود. به هر حال والدین باید در ابراز محبت در ظاهر مساوات را رعایت کنند، حتی اگر در باطن بنا به علتهای مختلف یکی از فرزندان را بیشتر از دیگری دوست داشته باشند.
پیامبر خدا(ص) فرمود: «در میان فرزندان خود عدالت را رعایت کنید، چنان که خودتان دوست دارید در نیکی و احسان برایتان مساوات و عدالت رعایت شود.»
البته گاهی بنا بر عللی میتوان برخی از فرزندان را از نظر مالی برتری داد. مثلا اگر برخی فرزندان صغیر و ناتوان بوده و هیچگونه پشتوانه مالی نداشته باشد، میتوان نسبت به آنان بخشش زیاد و یا سهمالارث بیشتری در نظر گرفت. امام صادق(ع) همین کار را نسبت به فرزندش محمد کرده و به او تفضل نمود و مقداری مال بخشید.
منبع:مشاوره-آنلاین.com
8 Comments
سلام.دختر خاله ی من ۶ سالشه به پدر و مادرش خیلی وابسته است در تمام این سالها با به دنیا آمدن فرزند جدید پدر و مادرش اون رو کاملا رها کردن و به فرزند جدید توجه میکنندو با دختر خالم خیلی بد رفتاری میکنن طوری که اون به شخصیتی پرخاشگر تبدیل شده .خواستم راهنماییم کنید واقعا حس میکنم داره اذیت میشه
دوست عزیز شما باید به والدینش هشدار بدین که رفتار بد آنها میتونه فرزند اول رو دچار اختلال رفتاری کنه که در آینده عواقب بدی به دنبال خواهد داشت
با سلام
من دو فرزند یه دختر ۴ ساله و پسر ۹ ساله دارم.من در محبت کردن به آنها هیچ تبعیضی قائل نمی شم ولی احساس میکنم که پسرم نسبت به دخترم حسادت میکنه و بارها اون رو اذیت میکنه به نظر شما دلیل این حسادت چی میتونه باشه؟؟
به نظر من از مهم ترین واکنش هایی که فرزند مورد تبعیض واقع شده از خود نشان می دهد,حسادت نسبت به دیگر فرزندان است در این گونه مواقع حس انتقام جویی در فرزند شعله ور می شود و حتی ممکن است خواهر و بردادر در دوران بزرگسالی نیز رابطه خوبی با یکدیگر نداشته باشند.کودکان مورد تبعیض ,واکنش های متفاوتی از خود نشان می دهند,تهدید کردن و آزار دادن یا در پیش گرفتن رفتارهای تهاجمی به صورت پنهانی.خود با به شکل پسرها یا دخترها درآوردن ,انواع ناسازگاری و آزار پدر و مادر از اینگونه رفتارها محسوب میشود
من خانواده های زیادی رو دیدم که بین فرزندان دختر و پسرشون تبعیض زیادی قائل میشن به نظر شما این کار درسته؟؟؟
میان دختر و پسر تفاوت زیادی از نظر خلقت وجود دارد اما این دلیل باعث نمی شود بین آنها تبعیض گذاشت در خانواده هایی که میان دختر و پسر فرق میگذارند نسبت به توانایی های متفاوت این دو جنس آگاهی کمی وجود دارد در حالی در هر زمینه ای که پسر برتر باشد دختر نیز توانایی هایی دارد که این جای خالی را پر می کند.اگر شناخت والدین نسبت به توانایی های دو جنس کامل باشد در هیچ خانواده ای دیگر شاهد این تبعیض نخواهیم بود
آیا برقرار کردن عدالت بین فرزندان به این معنی می باشد که با آنها رفتار یک شکل داشته باشیم؟؟؟
اشتباه نکنید رفتار عادلانه با فرزندان به این معنا نیست که همه آن ها را یک جور ببینید و هیچ فرقی میانشنان قائل نباشید.در واقع عدالت داشتن میان آن ها به این مفهوم نیست که پدر و مادر از نظر تامین نیازهای مادی و شیوه اظهار محبت و علاقه نسبت به فرزندان خود به یک صورت رفتار کنند و به عنوان مثال تمام لوازم مورد نیازی را که برای پسر نوجوان خود فراهم کرده اند در اختیار کودک پنج ,شش ساله هم قرار دهند.
به هر حال واضح است که نیازهای هر انسان در سنین مختلف با هم فرق دارد و نباید نیازهای مادی و عاطفی دوران کودکی نوجوانی ا یک جور دید و آن ها را مانند هم تامین کرد.کودک نیاز های عاطفی پررنگ تری دارد و شیوه پاسخ دادن به آن ها باید به گونه ای باشد که ازافراط و تفریط خودداری شود.اما نوجوان بیشتر از هر چیزی دیگر میخواهد از طرف خانواده و بزرگ تر ها به عنوان یک شخص صاحب نظر و محترم شناخته شود