صدا ها می تواند برای پیشرفت گفتار و حرکات در کودکان مبتلا به اوتیسم مفید باشند

منبع: دانشگاه گاتن برگ

خلاصه :

کودکان مبتلا به اوتیسم و شرایط مشابه اغلب با مشکلاتی در برخی از زمینه های ارتباطی مواجه هستند. یک تز دکترای جدید در زمینه ی زبان شناسی بیانگر این بوده است که این بچه ها قادر به رشد و گسترش گفتار ، حرکات خود و یک حس ریتم و ملودی از طریق گوش دادن به اصوات کلامی مختلف هستند.

بیان مسئله:

این امر به خوبی شناخته شده است که کودکان مبتلا به اوتیسم، آسپرگر و اختلال فروپاشی دوران کودکی، (در مجموع به عنوان شرط طیف اوتیسم، ASC نامیده می شود) اغلب مشکلاتی در زمینه ژست ها و ریتم و اهنگ کلام دارند، در عین حال مطالعات انجام شده در این زمینه بسیار ناچیز می باشند.

یک دلیل برای مطالعه ی ساختار صوتی کلام این است که رشد این حوزه در کودکی اولیه صورت می گیرد، زمانی که کودک یاد می گیرد در جریان سخنرانی بین صداها و سیلاب ها تمایز قائل شود. از آنجا که طبقه بندی ادراک حسی برای کودک اوتیسم سخت است، گوش دادن، دیدن و تجربه کردن بدن به صورت همزمان در کودکان اوتیسم با مشکل مواجه است. علاوه بر این، برخی از ادراک های حسی می تواند در موارد خاصی به صورت قوی درک شوند.

کودکان مبتلا به ASC اغلب حس قابلی در رابطه با جزئیات دارند و در نتیجه تمرکز بر تمرین صداها و هجاها می تواند برای رسیدن به یک تعامل و برای رشد دیگر حوزه های زبانی استفاده شود.

پیا نوردگرن، نویسنده این پایان نامه  اعتقاد دارد که :”ما درصدد بودیم که بیابیم که آیا یک مداخله متمرکز بر صفات معمول کودکان اوتیسم می تواند منجر به رشد مهارت های زبانی مختلف شود، مانند ساختارهای جمله ای و سیلاب ها و هم چنین زیر و بمی صدا و ژست های کلامی”.

نوردگرن دو کودک اوتیسم سوئدی را در سه مطالعه مختلف مورد پیگیری قرار داد.جایی که یک صوت بین کلمات تمایز ایجاد می کرد کلمات کوچک جفت می شدند، برای مثال P-b، و به تدریج ارائه می شدند برای افزایش آگاهی از تضاد واج شناسی و بازنمایی نمادین کلمات. نتایج بر ارتباط زمانی بین ساختار واج شناسی، اهنگ کلام و ژست ها اشاره دارد. نوردگن هم چنین نشان داد که ادراک صوتی و تصویری پیشگام مهمی برای رشد زبانی کودکان اوتیسم باشد. زمانی که کودک گوش می دهد و مشاهده می کند، یک پتانسیل برای رشد تعامل به وسیله کلام و ژست ها وجود دارد.

                             اوتیسم

فرضیه پشت این مطالعه بر اساس نظریات در زمینه مغز انسان است. فرض بر اینست که نواحی مغزی مسئول برای بازشناسی و تولید کلام با گوش دادن تحریک می شوند و به صورت کلی می توانند منجر به رشد تولید کلام، ساختارهای سیلابی پیشرفته و استفاده از کلمات جدید شوند. این مسئله می تواند اهنگ کلام، ژست ها و دیگر نواحی زبانی را تحت تاثیر قرار دهد.

از این تحقیق هم چنین نتیجه گرفته شد که کودکان رشد در اهنگ کلام را نشان دادند، با وجود اینکه این توانایی هدف مداخله نبود. هم چنین یک کودک استفاده خود را از ژست ها ارتقا داد، با وجود اینکه هیچ درمان مستقیمی برای این توانمندی در نظر گرفته نشده بود.

نتایج این مظالعه از وجود یک مکانیزم مهم مغزی که پل ارتباطی بین ادراک و تولید کلام است (مانند نورون های ایینه ای) حمایت می کند. آنها هم چنین نشان دادند که کلام و ژست ها تعامل می کنند و ارتباطی قوی بین انها وجود دارد. این مطالعه می تواند در جهت بهبود توانایی کلامی این کودکان و اموزش و تمرین آنها گامی موثر باشد.

اطلاعات بیشتر در این زمینه در سایت زیر قابل دسترسی می باشد:

https://gupea.ub.gu.se/handle/2077/41361