بررسی اجمالی

اختلال شخصیت پارانوئید (PPD) چیست؟

اختلال شخصیت پارانوئید (PPD) یک اختلال سلامت شناخته می شود که با الگوی طولانی مدت بی اعتمادی و بدگمانی نسبت به دیگران بدون دلیل کافی برای مشکوک بودن مشخص می شود (پارانویا). افراد مبتلا به PPD اغلب بر این باورند که دیگران سعی در تحقیر، آسیب رساندن یا تهدید آنها دارند.

افراد مبتلا به این اختلال اغلب فکر نمی کنند رفتار و طرز فکرشان مشکل ساز باشد.

این اختلال جزو اختلالات شخصیت غیرعادی است. افراد مبتلا به این اختلالات تفکر یا رفتار غیرعادی دارند.

توجه به این نکته مهم است که افراد مبتلا به اختلال پارانوئید هذیان یا توهم همراه با پارانویا را تجربه نمی کنند، همانطور که معمولا در اسکیزوفرنی ، اختلال اسکیزوافکتیو و دوره های شیدایی شدید در اختلال دوقطبی دیده می شود.

اختلال شخصیت پارانوئید از چه سنی شروع می شود؟

افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید معمولاً در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع به تجربه علائم و نشان دادن علائم این بیماری می کنند.

اختلال شخصیت پارانوئید چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

به طور کلی، تحقیقات میزان بالاتری از اختلال شخصیت پارانوئید (PPD) را در افرادی که در هنگام تولد زن تعیین شده‌اند (AFAB) نشان می‌دهد، در حالی که نمونه‌هایی از سوابق بیمارستانی میزان بالاتری از PPD را در افرادی که در هنگام تولد مرد بودند (AMAB) نشان می‌دهند.

افراد مبتلا معمولا جزو دسته های زیر هستند:

• در خانواده های کم درآمد زندگی کنید.
• سیاه پوست، اقلیت ها، افراد سرخورده در جامعه باشید.
• بیوه، طلاق گرفته یا جدا شده یا هرگز ازدواج نکرده باشید.

تحقیقات بیشتری مورد نیاز است تا بیشتر در مورد اینکه چرا این عوامل خطر با PPD مرتبط هستند و چگونه استرس و تروما در ایجاد آن نقش دارند، مورد نیاز است.

اختلال شخصیت پارانوئید چقدر شایع است؟

اختلال شخصیت پارانوئید نسبتاً نادر است. محققان تخمین می زنند که 0.5٪ تا 4.5٪ از جمعیت جهان را تحت تأثیر قرار داده است.

علائم و علل

علائم و نشانه های اختلال شخصیت پارانوئید چیست؟

افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید (PPD) همیشه مراقب هستند و بر این باورند که دیگران دائماً در تلاش برای تحقیر، آسیب یا تهدید آنها هستند. این باورهای عموماً بی‌اساس، و همچنین عادات سرزنش و بی‌اعتمادی آن‌ها، در توانایی آن‌ها برای ایجاد روابط نزدیک یا حتی قابل اجرا تداخل می‌کند. افراد مبتلا به PPD زندگی اجتماعی خود را به شدت محدود می کنند.

افراد مبتلا به PPD ممکن است:

• به تعهد، وفاداری یا قابل اعتماد بودن دیگران شک کنید، باور کنید که دیگران از آنها سوء استفاده می کنند یا آنها را فریب می دهند.
• مایل نباشید به دیگران اعتماد کنید یا اطلاعات شخصی خود را فاش کنید زیرا می ترسند از اطلاعات علیه آنها استفاده شود.
• نابخشوده باشید و کینه به دل بگیرید.
• بیش از حد حساس باشید و انتقاد را ضعیف بپذیرید.
• معانی پنهان در اظهارات معصومانه یا نگاه های معمولی دیگران را بخوانید.
• حملاتی را متوجه شخصیت خود کنید که برای دیگران آشکار نیست.
• بدون دلیل موجه، دائماً شک داشته باشید که همسر یا شریک عاشقانه آنها خیانت می کنند.
• در روابط خود با دیگران سرد و دور باشند و ممکن است برای جلوگیری از خیانت، کنترل کننده و حسود شوند.
• نقش آنها را در مشکلات یا درگیری ها نمی بینید، با این باور که همیشه حق با آنهاست.
• در آرامش داشتن مشکل دارند.
• خصمانه، لجباز و بحث برانگیز باشید.

چه چیزی باعث ایجاد این اختلال می شود؟

دانشمندان علت دقیق اختلال شخصیت پارانوئید (PPD) را نمی دانند، اما احتمالاً ترکیبی از عوامل محیطی و بیولوژیکی را شامل می شود.

محققان دریافته‌اند که غفلت عاطفی دوران کودکی، غفلت جسمی و غفلت نظارت نقش مهمی در ایجاد PPD در نوجوانی و اوایل بزرگسالی دارد.

محققان قبلاً فکر می کردند که احتمالاً یک پیوند ژنتیکی بین اسکیزوفرنی، اختلال شخصیت اسکیزوتایپی و PPD وجود دارد، اما مطالعات بیشتر نشان داده است که این ارتباط آنطور که قبلاً فکر می کردند قوی نیست.

تشخیص و آزمایشات

اختلال شخصیت پارانوئید چگونه تشخیص داده می شود؟

شخصیت در طول رشد کودک و نوجوان به تکامل خود ادامه می دهد. به همین دلیل، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی معمولاً فرد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید (PPD) را تا بعد از سن 18 سالگی تشخیص نمی دهند.

تشخیص اختلالات شخصیت، از جمله PPD، می‌تواند دشوار باشد، زیرا اکثر افراد مبتلا به اختلال شخصیت فکر نمی‌کنند مشکلی در رفتار یا طرز فکرشان وجود داشته باشد.

هنگامی که آنها به دنبال کمک هستند، اغلب به شرایطی مانند اضطراب یا افسردگی به دلیل مشکلات ایجاد شده توسط اختلال شخصیت آنها، مانند طلاق یا روابط از دست رفته مربوط می شود، نه خود اختلال.

هنگامی که یک متخصص سلامت روان، مانند یک روانشناس یا روانپزشک، احتمال دارد فردی به اختلال شخصیت پارانوئیدی مبتلا باشد، اغلب سؤالات کلی می پرسند که پاسخ دفاعی یا محیطی خصمانه ایجاد نمی کند. آنها سؤالاتی می پرسند که روشن می کند:

• تاریخ گذشته.
• روابط
• سابقه کار قبلی
• تست واقعیت.
• کنترل ضربه

ارائه دهندگان سلامت روان تشخیص اختلال شخصیت پارانوئید را بر اساس معیارهای این بیماری در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا قرار می دهند.

آیا سایر شرایط پزشکی با اختلال شخصیت پارانوئید مرتبط است؟

بله، تقریباً 75 درصد از افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید (PPD) دارای اختلال شخصیت دیگری هستند. شایع ترین اختلالات شخصیتی که همزمان با PPD رخ می دهد عبارتند از:

•  اجتنابی
• مرزی (BPD)
• ضد اجتماعی (ASPD)

احتمال ابتلا به اختلال مصرف مواد و اختلال هراس در افراد مبتلا به PPD نیز بیشتر از جمعیت عمومی ایالات متحده است.

مدیریت و درمان

اختلال شخصیت پارانوئید چگونه درمان می شود؟

افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید (PPD) به ندرت تنهایی به درمانگر مراجعه می کنند و بسیاری از این افراد توسط اعضای خانواده، همکاران یا کارفرمایان معمولاً آنها را ارجاع داده می شوند.

هنگامی که فرد مبتلا به PPD به دنبال درمان است، روان درمانی (گفتار درمانی)، مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) یا رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)، درمان انتخابی است. درمان بر افزایش مهارت‌های مقابله‌ای عمومی، به ویژه اعتماد و همدلی، و همچنین بر بهبود تعامل اجتماعی، ارتباطات و عزت نفس تمرکز دارد.

از آنجایی که افراد مبتلا به PPD اغلب به دیگران بی اعتماد هستند، برای متخصصان مراقبت های بهداشتی چالشی ایجاد می کند زیرا اعتماد و ایجاد ارتباط از عوامل مهم روان درمانی هستند. در نتیجه، بسیاری از افراد مبتلا به PPD ممکن است برنامه درمانی خود را دنبال نکنند و حتی ممکن است انگیزه های درمانگر را زیر سوال ببرند.

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی معمولاً دارویی برای درمان PPD تجویز نمی کنند. با این حال، داروهایی – مانند داروهای ضد اضطراب، ضد افسردگی یا داروهای ضد روان پریشی – ممکن است در صورتی که علائم فرد شدید باشد یا یک وضعیت روانی مرتبط مانند اضطراب یا افسردگی داشته باشد، تجویز شود.

آیا می توان پیشگیری کرد؟

در حالی که به طور کلی نمی توان از اختلال شخصیت پارانوئید پیشگیری کرد، درمان می تواند به فرد مبتلا به PPD اجازه دهد تا راه های مؤثرتری برای مقابله با افکار و موقعیت های تحریک کننده را بیاموزد.

پیشگیری

پیش آگهی اختلال پارانوئید چیست؟

معمولاً به این بستگی دارد که آیا فرد مبتلا به PPD مایل به پذیرش و تعهد به درمان است یا خیر. گفتار درمانی گاهی اوقات می تواند پارانویا را کاهش داده و تأثیر آن را بر عملکرد روزانه محدود کند.

در صورت عدم درمان، PPD می تواند در توانایی فرد برای ایجاد و حفظ روابط، و همچنین توانایی آنها برای عملکرد اجتماعی و در موقعیت های کاری اختلال ایجاد کند. احتمال اینکه افراد مبتلا به PPD زودتر از افراد بدون اختلال شخصیت دست از کار بکشند، بیشتر است.

علاوه بر این، PPD یکی از قوی ترین پیش بینی کننده های رفتار پرخاشگرانه در یک محیط بیمارستان است. PPD همچنین با تعقیب و دعاوی بیش از حد (دعوا) همراه

کلینیک ستاره ایرانیان

مهم است که به یاد داشته باشید که اختلال شخصیت پارانوئید (PPD) یک وضعیت سلامت روان است. مانند سایر شرایط سلامت روان، جستجوی کمک به محض ظاهر شدن علائم می تواند به کاهش اختلالات در زندگی فرد کمک کند. متخصصان سلامت روان می توانند طرح های درمانی ارائه دهند که می تواند به مدیریت افکار و رفتار افراد مبتلا به PPD کمک کند.

اعضای خانواده افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید اغلب استرس، افسردگی، اندوه و انزوا را تجربه می کنند. مهم است که از سلامت روان خود مراقبت کنید و در صورت مشاهده این علائم به دنبال حمایت باشید.