کودکان مبتلا به اختلال نقص قابل توجهی و بیش فعالی (ADHD) بی قرار، بی توجه، و تکانشی هستند، و آنها مشکلاتی در رابطه با عملکرد اجتماعی دارند، اغلب دوستان کمتر دارند و بیشتر از کودکان عادی طرد می شوند. در یک مطالعه طولی جدید در نروژ، محققان رابطه دو طرفه بین رشد علائم ADHD در کودکان جوان و طرد شدن توسط همسالان را بررسی کرده اند.
این مطالعه توسط دانشمندان در دانشگاه علوم و فنی نروژی (NTNU) در بخش تحقیقات اجتماعی فناوری، مرکزی برای کودک و سلامت روان جوانان و رفاه کودکان در تروندهایم، نروژ، و دانشگاه کالیفرنیا انجام شد. نتایج آن را در نشریه رشد کودک منتشر کردند.
“ADHD یا همان اختلا کمبود توجه و بیش فعالی روابط ضعیف با همسالان را پیش بینی می کند، اما روابط ضعیف با همسالان نشانه های بیش فعالی را تحت تاثیر قرار می دهد و از لحاظ تاثیر یک چرخه معیوب ایجاد می کند؟
این سوال اصلی پژوهش فرود استنسنگ، استادیار روانشناسی در NTNU و نویسنده اصلی این پژوهشمی باشد و در ادامه می نویسد:
” ما دریافتیم که علائم اختلال بیش فعالی و کمبود توجه بیشتر در سن 4 سالگی، طرد بیشتر توسط همسالان در سن 6 سالگی را پیش بینی می کند، و متقابلا، طرد همسالان بیشتر در سن 4 سالگی علائم ADHD بیشتر را در سن 6 سالگی پیش بینی می کند. اما این تاثیرات در سنین 6 تا 8 سالگی مشاهده نشدند”.
“در پایین ترین سطح می توان گفت طرد همسالان و نشانه های بیش فعالی و کمبود توجه مرتبط هستند،اما انها ممکن است در طول زمان بر یکدیگر تاثیر بگذارند: در تکمیل تحقیقات قبلی که نشان دادند ADHDمنجر به عملکرد اجتماعی ضعیف می شود، مطالعه ما نشان می دهد که نشانه های ADHD تحت تاثیر تجربیات کودک با همسالان خود است”
این مطالعه در 962 کودک نروژی در سنین 4، 6و 8 ساله بررسی شدکه در مطالعه اولیه امنیت تروندهایم در سال 2007 و 2008 شرکت کردند. بیش از 99 درصد از کودکان نژاد غربی داشتند(به عنوان مثال، اروپا، آمریکا) 86 درصد آنها در خانواده هایی بودند که پدر و مادر با هم زندگی می کردند ، و طور مساوی بین دختران و پسران تقسیم شدند. کودکان نماینده جامعه تروندهایم، نروژ، بودند: خانواده از لحاظ اقتصادی و تا حدودی قومی متنوع بودند. در پیگیری های چهار ساله، 661 نفر از انها هم چنان شرکت داشتند.
اطلاعات توسط پدر و مادر و از طریق مصاحبه و پرسشنامه، و هم چنین از معلمان بوسیله پرسشنامه فرستاده شده به مراکز مراقبت از کودکان و مدارس ابتدایی جمع اوری شدند. علائم ADHD در یک مصاحبه تشخیصی و در یک طیف، شامل هیچ کدام تا بسیار، اندازه گیری شد، تا در شرایط یک تشخیص روانپزشکی رسمی. در طول سال ها مطالعه، تعداد کودکان در محدوده بالینی، از نظر تعداد نشانه ها افزایش یافتند. با این حال، از انجا که تشخیص بیش فعالی و کمبود توجه نیازمند یک ارزیابی جامع است محققان تعداد کودکان با تشحیص این اختلال را در مطالعه مشخص نکردند.
محققان به این نتیجه رسیدند که در سن 8 سالگی، علائم ADHD همچنان بصورت منفی تحت تاثیر طرد شدن کوکان از طریق هم سن های خودشان در سن 6 سالگی می باشد، اما علائم اختلال دیگرتاثیر منفی بر عملکرد هم سالان نداشته است.
به عبارت دیگر، بر اساس یادداشت استنسنگ، نشانه های بیش فعالی و کمبود توجه در کودکان پیش دبستانی – که 4 ساله هستند- ممکن است به طرد شدن بیشتر توسط همسالان در سال های بعد در مدرسه منجر شود، و طرد همسالان در اوایل ممکن است منجر به علائم ADHD بیشتر شود در میان کسانی که در دوران کودکی به آن مبتلا بوده اند. با این حال، بعد از آن،این الگوی دو جانبه مشاهده نشد.
این یافته ها، بر اساس نظر محققین، اهمیت حفظ جنبه های اجتماعی در ذهن و تاثیر انها در بیش فعالی را نشان می دهند. به طور خاص، کمک به کودکان در ارتقای روابط با همسالان حین کار روی کاهش علائم بیش فعالی و کمبود توجه می تواند برای کودکان نتیجه بخش باشد.
منبع: انجمن تحقیق در مورد رشد کودکان
منبع مقاله :